در مدت یک سال گذشته این چندمین بار است که جواد نکونام ناجی فوتبال ایران می‌شود و گل‌های سرنوشت‌ساز او این روزها باعث برد یا فرار از باخت تیم ملی می‌شود. پس از علی دایی اکنون نوبت افشین قطبی است تا با لذت از گل‌های کاپیتان تیم‌ملی مقابل خبرنگاران حرف بزند.
اردن دیگر تیمی بود که قربانی گلزنی بهترین بازیکن حال حاضر فوتبال ایران شد و شاید فرق دو تیم در این بازی این بود که ایران نکونام را داشت و توانست برنده بازی شود اما اردن نکونام نداشت تا این بازی را واگذار کرد.
- چه شماره عجیبی، چرا 66 را پوشیدی؟
من به شماره 6 علاقه دارم و همیشه این شماره را می‌پوشم. برای این بازی هم می‌خواستم شماره 6 را بپوشم اما ناظر AFC به من اجازه نداد چون کریم باقری در بازی‌های گذشته این پیراهن را پوشیده بود و طبق قانون AFC بازیکن دیگری حق ندارد این شماره را بر تن کند. به همین دلیل من هم مجبور شدم شماره 66 را بپوشم. تقریبا همه بازیکنان شماره‌های عجیبی بر تن داشتند و مثل تیم‌های بسکتبال شده بودیم. 34، 35 و 58. فکر نمی‌کنم این شماره‌ها برای فوتبال باشد و خیلی جالب است که تیم ملی شماره 10 نداشت. به هر حال این قانون AFC است و باید به آن احترام گذاشت.
- نمی‌خواهی اقدامی کنی که شماره 6 را بپوشی؟
دوست دارم این کار را بکنم و می‌خواهم از مسئولان فدراسیون درخواست کنم تا با AFC رایزنی کنند تا بتوانم دوباره شماره 6 را بپوشم. حالا نمی‌دانم که آنها درخواست ما را قبول می‌کنند یا نه. نمی‌توانم بگویم که برایم مهم نیست چون شماره 6 برایم واقعا مهم است.
- نظرت در مورد بازی با اردن چیست؟
اردن همیشه با یک سیستم مقابل ما بازی می‌کند. 10 نفره دفاع می‌کنند و فقط به دنبال ضدحمله هستند. من شش بار مقابل این تیم بازی کردم و همیشه همین سیستم را داشتند. آنها لذت یک بازی زیبا را از تماشاگران می‌گیرند. در نیمه‌اول هیچ لذتی از بازی نبردم. آنها کاملا دفاعی بازی می‌کردند و این نوع بازی را دوست ندارم اما به هر حال شیوه بازی اردن همین است. نیمه اول اصلا بازی خوبی نبود و اگر می‌توانستیم به گل برسیم خیلی شرایط‌مان بهتر می‌شد اما متاسفانه خوب بازی نکردیم تا نیمه بدی را داشته باشیم.
- نیمه دوم کمی شرایط بهتر شد.
خیلی بهتر شد. به بازی سرعت دادیم و توانستیم موقعیت‌های خوبی خلق کنیم. ما در نیمه اول خوب توپ را حفظ کردیم اما نمی‌توانستیم موقعیت خلق کنیم، اردن تمام راه‌ها را بسته بود ولی در نیمه دوم فقط سرعت می‌توانست به ما کمک کند که توانستیم برتری خوبی نسبت به اردن داشته باشیم.
- اردن را چطور تیمی دیدی؟
همیشه بازی کردن با این تیم سخت است چون تماشاگران انتظار برد پرگل دارند اما در زمین اتفاق دیگری در جریان است. اگر با کره یا ژاپن بازی کنیم راحت‌تر از این است که با اردن بازی کنیم. چون تکلیف‌مان را با تیم‌هایی مثل کره یا ژاپن می‌دانیم. آنها جلوی ما فوتبال بازی می‌کنند اما تکلیف‌مان را با اردن نمی‌دانیم چون همیشه دفاع می‌کند و نمی‌شود از فوتبال لذت برد.
- خیلی هم خشن بازی می‌کردند.
واقعا خشن بودند. یک بازیکن‌شان اخراج شد اما باید یکی دیگر هم اخراج می‌شد. تکل‌هایی که آنها می‌زدند اصلا برای توپ نبود و فقط پای بازیکنان را هدف می‌گرفتند. در چند مورد هم بدون توپ بازیکنان ما را زدند. خوشحالم که باز هم داور چند صحنه را دید و به آنها تذکر داد. اما نوع فوتبال تیم‌های عربی همین است، تا کم می‌آورند مسائل غیرفوتبالی را در دستور کار قرار می‌دهند.
- خیلی عجیب بود که بازیکن شماره 40 اردن با تو یارگیری «من‌تومن» کرده بود. تا حالا ندیده بودیم که برای یک هافبک دفاعی بازیکن مستقیمی قرار دهند.
برای خودم هم عجیب بود. من عقب بازی می‌کردم اما این بازیکن هر کجا که می‌رفتم با من بود. من هم تا حالا ندیده بودم که برای یک بازیکن دفاعی مامور مهار مستقیم بگذارند. به هر حال من کارم را کردم و به مشکلی هم برنخوردم. فقط خیلی بازیکن خشنی بود و چندین بار با استوک‌هایش مچ پایم را زد که هنوز هم جایش روی ساق پایم مانده است.
- در نیمه اول با سه هافبک دفاعی بازی می‌کردید، به نظرت حضور سه بازیکن دفاعی برای این بازی لازم بود؟
به نظر من لازم بود چون اردن در ضدحملات خطرناک بود. چند سال پیش یک بار آنها روی ضدحملات خطرناک ظاهر شدند و ما را بردند. ما نمی‌خواستیم آن اتفاق تلخ دوباره بیفتد، با این حال در نیمه اول اردن یک موقعیت خوب داشت و می‌توانست با گلزنی، جریان بازی را تغییر دهد، اما خدا را شکر آن توپ گل نشد. به نظر من باید در این بازی از بازیکنان سرعتی‌ترمان استفاده می‌کردیم، نیمه اول کمی سرعت تیمی‌مان پایین بود.
- در مورد گل صحبت کنیم. باز هم یک گل حساس زدی.
من گل زدن را دوست دارم و احساس می‌کنم اوج فوتبال برای یک بازیکن در گلزنی خلاصه می‌شود. خیلی خوشحالم که باز هم توانستم برای تیم ملی گلزنی کنم. چون گلزنی برای تیم ملی قابل مقایسه با بازی‌های باشگاهی نیست، حتی اگر در لالیگا گل بزنی. واقعا در تیم ملی گل زدن افتخار است و لذت دیگری دارد. من نمی‌توانم این گل را فقط به نام خودم تمام کنم چون واقعا تمام بازیکنان زحمت کشیدند و من فقط زننده گل بودم. به نظرم باید این گل را برای همه بازیکنان دانست. تیم ملی در این بازی میل به پیروزی داشت و از ابتدای بازی مطمئن بودم که ما برنده بازی می‌شویم و اگر من هم گل نمی‌زدم در دقایق بعدی می‌توانستیم به گل برسیم.
- کمی اغراق نمی‌کنی؟ چون کاپیتان تیم ملی هستی می‌خواهی این گل را با سایرین تقسیم کنی تا به نوعی به بازیکنان دیگر روحیه بدهی؟
نه، من اهل اغراق کردن نیستم و حقیقتی که در زمین دیدم را بیان کردم. واقعا بازیکنان ایران برای این برد تلاش کردند و نمی‌خواستند شرایط فوتبال ایران بدتر شود. این برد خیلی برای ما باارزش بود چون اگر به غیر از برد نتیجه دیگری به دست می‌آوردیم باز هم مردم از ما فاصله می‌گرفتند. ما می‌خواهیم که این فاصله‌ها را کمتر و کمتر کنیم تا باز هم استادیوم آزادی را پر از تماشاگر ببینیم.
- نسبت به گذشته تماشاگران بیشتری به ورزشگاه آمده بودند. نظرت چیست؟
نباید انتظار داشت که به یک باره ورزشگاه آزادی پر شود. ما اتفاق بدی را برای مردم رقم زدیم و باز هم جا دارد که از آنها عذرخواهی کنم. حذف از جام جهانی برای مردم قابل بخشش نیست ولی من مطمئنم که با چند برد دیگر مردم ورزشگاه را پر می‌کنند و دوباره آنها را کنار خودمان خواهیم داشت. قبل از بازی وقتی مردم را می‌دیدم، خیلی سرد و ناامید با من صحبت می‌کردند و بیشتر از اوساسونا و لالیگا می‌پرسیدند و کمتر از تیم ملی از من سئوال می‌کردند، اما بعد از بازی کاملا نوع رفتار و حرف‌ها تغییر کرده بود و این نشان می‌دهد که یک برد چقدر می‌تواند مردم را به تیم ملی نزدیک کند. مردم ما تیم ملی کشورشان را دوست دارند و با چند موفقیت دوباره به سمت ما برمی‌گردند.
- فکر می‌کنی که بتوانیم قهرمان جام ملت‌های آسیا شویم؟
برای جواب دادن به این سئوال خیلی زود است و هزار اتفاق دیگر تا آن زمان در راه است اما فکر می‌کنم که بعد از ناکامی در جام‌جهانی با موفقیت در جام ملت‌ها می‌شود پاسخی به ناراحتی‌های مردم داد. امیدوارم این اتفاق بیفتد.
- کنفدراسیون فوتبال آسیا باز هم فهرست بهترین بازیکنان سال آسیا را اعلام کرده است و تو و پارک‌جی‌سونگ در فهرست AFC نیستید، نظرت چیست؟
نظری ندارم و دیگر نمی‌خواهم دراین‌باره صحبت کنم. سال‌هاست که دراین‌باره صحبت کرده‌ام و دیگر لزومی نمی‌بینم که صحبت کنم.
- گویا محمد نور بخت زیادی برای کسب عنوان بهترین بازیکن آسیا دارد.
من نظری ندارم.
- به عنوان آخرین سئوال، نظرت در مورد جونگراایی در تیم ملی چیست؟
ما بازیکنان بزرگی را از دست داده‌ایم از جمله مهدوی‌کیا، هاشمیان و علی کریمی که باید جای آنها پر شود. به هر حال پر کردن جای آنها کار سختی است ولی باید از یک جا شروع کنیم. من خیلی خوشحالم که بازیکنی مثل کریم انصاری‌فر در تیم ملی حضور دارد اما فقط تیم ملی به یک بازیکن جوان نیاز ندارد بلکه لیگ باید ستاره‌‌های جوان دیگری را هم به تیم ملی معرفی کند. تصور می‌کنم اگر به بازیکنان تیم ملی نوجوانان که آقای علی دوستی آنها را پرورش داده است، اطمینان کنیم و در لیگ به آنها فرصت داده شود، می‌توانند آینده تیم ملی را بسازند.
